ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ ﻗﻄﻊ آﺑﻴﺎری ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ و ﺑﺮﺧﻲ ﺻﻔﺎت ﻣﻬﻢ زراﻋﻲ و ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺸﻜﻲ، ﺳﻪ رﻗﻢ ﮔﻠﺮﻧﮓ ﺑﻬﺎره در ﭘﻨﺞ ﻣﺮﺣﻠﻪ رﺷﺪی ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻣﻌﺮض ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺮت ﻫﺎی ﺧﺮد ﺷﺪه ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻃﺮح ﺑﻠﻮک ﻫﺎی ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺼﺎدﻓﻲ در 3 ﺗﻜﺮار و ﺑﻪ ﻣﺪت دو ﺳﺎل زراﻋﻲ (83-81) در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﺮج اﺟﺮا ﺷﺪ. ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﻄﻊ آﺑﻴﺎری در ﻣﺮاﺣﻞ رﺷﺪ ﮔﻴﺎه (ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻜﻤﻪ زﻧﻲ و داﻧﻪ ﺑﻨﺪی، ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻜﻤﻪ زﻧﻲ و ﮔﻠﺪﻫﻲ، ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻜﻤﻪ زﻧﻲ، ﻣﺮﺣﻠﻪ ﮔﻠﺪﻫﻲ، ﻣﺮﺣﻠﻪ داﻧﻪ ﺑﻨﺪی) و ﺑﺪون ﺗﻨﺶ و ﺳﻄﻮح ﻓﺎﻛﺘﻮر ﻓﺮﻋﻲ ﻧﻴﺰ ﺳﻪ رﻗﻢ ﮔﻠﺮﻧﮓ ﺑﻪ اﺳﺎﻣﻲ ﻣﺤﻠﻲ اﺻﻔﻬﺎن، اراک 2811 و رﻗﻢ ﺧﺎرﺟﻲ FO2 در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺗﺠﺰﻳﻪ وارﻳﺎﻧﺲ ﻣﺮﻛﺐ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ رﻗﻢ ﻣﺤﻠﻲ اﺻﻔﻬﺎن در ﺗﻴﻤﺎر ﺑﺪون ﺗﻨﺶ ﺑﺎ 1258 ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم در ﻫﻜﺘﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻴﻤﺎر ﺗﻨﺶ ﻗﻄﻊ آﺑﻴﺎری در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﺮ ﺷﺪن داﻧﻪ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲ داری ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد. ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻋﻤﻠﻜﺮد روﻏﻦ ارﻗﺎم در ﺳﻄﻮح ﺗﻨﺶ ﻣﻌﻨﻲ دار ﺑﻮد. ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﻋﻤﻠﻜﺮد روﻏﻦ در ﻫﻜﺘﺎر (377 ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم در ﻫﻜﺘﺎر) از رﻗﻢ ﻣﺤﻠﻲ اﺻﻔﻬﺎن و در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺪون ﺗﻨﺶ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ. ﺑﺮای ارزﻳﺎﺑﻲ ﺗﺤﻤﻞ ارﻗﺎم ﺑﻪ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻨﺶ از ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ (SSI)، ﺗﺤﻤﻞ (TOL)، ﺑﻬﺮه وری ﻣﺘﻮﺳﻂ (MP)، ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ (STI) و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻫﻨﺪﺳﻲ ﺑﻬﺮه وری (GMP)  اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ در ﺷﺮاﺋﻂ ﺑﺪون ﺗﻨﺶ و ﺗﻨﺶ ﺑﺎ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻫﻨﺪﺳﻲ ﺑﻬﺮه وری و ﺷﺎﺧﺺ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ (STI) ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﻲ داری داﺷﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎﻻ و ﻣﻌﻨﻲ دار ﺷﺎﺧﺺ ﺣﺴﺎﺑﻲ (MP) ﺑﺎ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی STI , GMP داد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﻔﻜﻴﻚ ارﻗﺎم ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ ﺧﺸﻜﻲ و ﮔﺰﻳﻨﺶ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎیSTI ،  MPو GMP ﻛﻪ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﺑﺎﻻی آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ اﺳﺖ، رﻗﻢ ﻣﺤﻠﻲ اﺻﻔﻬﺎن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻗﻢ ﻣﺘﺤﻤﻞ و رﻗﻢ اراک 2811 را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻗﻢ ﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﺧﺸﻜﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮدﻧﺪ. ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎیTOL ،  SSIﻧﻴﺰ رﻗﻢ ﻣﺤﻠﻲ اﺻﻔﻬﺎن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺗﺮﻳﻦ رﻗﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ.

ﺗﺮﺟﻴﺢ دادن ﻣﻮاد اﺻﻼﺣﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ از ﺳﻮی ﺑﻪ ﻧﮋاد ﮔﺮان در ﺟﻬﺖ ﺗﺴﺮﻳﻊ در ﺗﻮﻟﻴﺪ ارﻗﺎم ﺟﺪﻳﺪ اﺻﻼﺣﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺟﻬﺎﻧﻲ از ﻣﺤﺪود ﺷﺪن ﭘﺎﻳﻪ ژﻧﺘﻴﻜﻲ ارﻗﺎم ﮔﻴﺎﻫﻲ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ و اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﺗﻨﻮع ژﻧﺘﻴﻜﻲ ﮔﺴﺘﺮده ای اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎی ژن ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی ﺑﻮﻣﻲ واﺟﺪﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﻔﻴﺪ از ارزش زﻳﺎدی ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. در اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ 17 ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﺑﻮﻣﻲ از ﻛﻠﻜﺴﻴﻮن ﮔﻨﺪم ﺑﺎﻧﻚ ژن ﮔﻴﺎﻫﻲ ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻪ رﻗﻢ ﻛﻮﻳﺮ، ﻣﺎﻫﻮﺗﻲ و روﺷﻦ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎﻫﺪ، در ﺳﺎل زراﻋﻲ 1386-87 در ﻗﺎﻟﺐ ﭼﻬﺎر آزﻣﺎﻳﺶ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ آﺑﻴﺎری ﻣﻌﻤﻮل، ﻗﻄﻊ آﺑﻴﺎری از ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﺎﻗﻪ دﻫﻲ (E1)، ﺳﻨﺒﻠﻪ دﻫﻲ (E2) و ﭘﺮ ﺷﺪن داﻧﻪ (E3) ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺪون ﺗﻨﺶ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی 3، 2 و 15، در ﺷﺮاﻳﻂ E1 ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی 13، 11 و ﻣﺎﻫﻮﺗﻲ، در ﺷﺮاﻳﻂ E2 ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی 15، 11 و 1 و در ﺷﺮاﻳﻂ  E3 ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی 2، 1 و 5 ﺑﻮد. ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی 3 و 15 ﺑﻄﻮر ﻣﺸﺘﺮک در ﻫﺮ ﺳﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﻨﺶ در ﮔﺮوه A از ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻨﺪی ﻓﺮﻧﺎﻧﺪز ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و از ﻟﺤﺎظ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻨﺶ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎ داﺷﺘﻨﺪ. ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی 4 و 11 ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ دارای ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻧﺎﺷﻲ از ﺗﻨﺶ از ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﺮ ﺷﺪن داﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻄﻠﻮب (ﺑﺪون ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ) و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ از ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻨﺒﻠﻪ دﻫﻲ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎیGMP ،  MPو STI ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ در ﺳﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ،E2  E1و E3 ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪﻧﺪ. در ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺧﻮﺷﻪ ای ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ، ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ در ﺷﺮاﻳﻂ E1 ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﮔﺮوه، در ﺷﺮاﻳﻂ E2 ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮوه و در ﺷﺮاﻳﻂ E3 ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه ﺗﻔﻜﻴﻚ ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻛﺜﺮ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﻟﺰوم ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی ﻣﺘﺤﻤﻞ اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ رﺷﺪی وﻗﻮع ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﺸﺖ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ تاﻛﻴﺪ داﺷﺖ.

ﺟﻬﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮدن رواﺑﻂ ﻣﻴﺰان روﻏﻦ و ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ داﻧﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻲ از ﺻﻔﺎت ﻣﻬﻢ زراﻋﻲ، 364 ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﺳﻮﻳﺎ در ﻳﻚ ﻃﺮح آﮔﻤﻨﺖ در ﻣوﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت اﺻﻼح و ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻬﺎل و ﺑﺬر ﻛﺮج در ﺳﺎل 1384 ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺿﺮاﻳﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺳﺎده ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﺻﻔﺎت زراﻋﻲ ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﺑﺠﺰ ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﻏﻼف، دارای ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﻨﻔﻲ و ﻣﻌﻨﻲ دار ﺑﺎ ﻣﻴﺰان روﻏﻦ و اﻛﺜﺮ ﺻﻔﺎت زراﻋﻲ ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﺑﺠﺰ ﻣﻴﺰان روﻏﻦ و ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﻏﻼف، دارای ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﻲ دار ﺑﺎ ﻣﻴﺰان ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ در ﺳﻄﺢ اﺣﺘﻤﺎل ﻳﻚ درﺻﺪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺠﺰﻳﻪ رﮔﺮﺳﻴﻮن ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم و ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻋﻠﻴﺖ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ ﺻﻔﺎت ﻣﻴﺰان ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ داﻧﻪ و ﺗﻌﺪاد روز از ﺟﻮاﻧﻪ زﻧﻲ ﺗﺎ ﺷﺮوع ﮔﻠﺪﻫﻲ دارای اﺛﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻨﻔﻲ و وزن ﺻﺪ داﻧﻪ دارای اﺛﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺜﺒﺖ روی ﻣﻴﺰان روﻏﻦ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺻﻔﺎت وزن ﺻﺪ داﻧﻪ از اﺛﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻴﺰان روﻏﻦ داﻧﻪ و وزن ﺧﺸﻚ ﺗﻚ ﺑﻮﺗﻪ از اﺛﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻨﻔﻲ زﻳﺎد روی ﻣﻴﺰان ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ. ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﺮای ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺻﻔﺎت ﻋﺎﻣﻞ ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﻋﺎﻣﻞ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺑﺬر ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ دو زوج ﻣﺘﻐﻴﺮ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻛﻪ زوج اول «ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ و ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺗﻚ ﺑﻮﺗﻪ» و «ﻣﻴﺰان روﻏﻦ» و زوج دوم «ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ و ﺗﻌﺪاد ﻏﻼف» و «ﻣﻴﺰان ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ» ﻧﺎﻣﮕﺬاری ﺷﺪﻧﺪ.

ﺟﻬﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺑﺮﺧﻲ ﺳﺎزوﻛﺎرﻫﺎی ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ در دو رﻗﻢ ﺣﺴﺎس و ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺧﺸﻜﻲ ﻛﻠﺰا، آزﻣﺎﻳﺸﻲ در ﻣﺤﻴﻂ آب ﻛﺸﺖ ﺑﺎ ﭼﻬﺎر ﺳﻄﺢ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ، ﺣﺎﺻﻞ از ﭘﻠﻲ اﺗﻴﻠﻦ ﮔﻠﻴﻜﻮل اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺣﺴﺎس و ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﻮدن ارﻗﺎم ﺑﺮ اﺳﺎس وزن ﺧﺸﻚ ﺳﺎﻗﻪ و رﻳﺸﻪ ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ ﺑﺮ ﺟﺬب و اﻧﺘﻘﺎل ﻳﻮن ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ، ﮔﻴﺎﻫﭽﻪ ﻫﺎی 8 روزه ارﻗﺎم ﻣﺘﺤﻤﻞ و ﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﻓﻼﺳﻚ ﻫﺎی ﺣﺎوی 5 ﻣﻴﻠﻲ ﻣﻮﻻر ﻛﻠﺮﻳﺪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﻣﻨﺘﻘﻞ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻏﻠﻈﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﻠﻲ اﺗﻴﻠﻦ ﮔﻠﻴﻜﻮل، ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ در ﭼﻬﺎر ﺳﻄﺢ (ﺻﻔﺮ، 0.29-، 0.48- و 0.71- ﻣﮕﺎﭘﺎﺳﻜﺎل) اﻋﻤﺎل ﮔﺮدﻳﺪ. در آزﻣﺎﻳﺶ دﻳﮕﺮ اﺛﺮ ﻏﻠﻈﺖ ﻫﺎی ﻛﻠﺮﻳﺪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ (ﺻﻔﺮ، 2.5، 5، 7.5 و 10 ﻣﻴﻠﻲ ﻣﻮﻻر) در ﺗﻴﻤﺎر ﺧﺸﻜﻲ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﭘﻠﻲ اﺗﻴﻠﻦ ﮔﻠﻴﻜﻮل (0.48- ﻣﮕﺎﭘﺎﺳﻜﺎل) ﺑﺮ رﺷﺪ ﮔﻴﺎﻫﭽﻪ ﻫﺎی ارﻗﺎم ﺣﺴﺎس و ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. اﻳﻦ دو آزﻣﺎﻳﺶ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﻛﺎﻣﻼ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﻛﺘﻮرﻳﻞ ﺑﺎ ﺳﻪ ﺗﻜﺮار اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻧﺪ. اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻣﻴﺰان ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ رﻳﺸﻪ و ﺳﺎﻗﻪ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻣﻴﺰان ﻳﻮن ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ در رﻳﺸﻪ ﻫﺮ دو رﻗﻢ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ، ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲ داری داﺷﺖ و در ﺑﺮگ ﻫﺎ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﺸﺎن داد. در ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ ﺷﺪﻳﺪ، ﻣﻴﺰان ﻳﻮن ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ رﻗﻢ ﺣﺴﺎس ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺷﺎﻫﺪ، ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﺸﺖ ﻳﻮﻧﻲ، ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﺸﺎن داد. ﻣﻴﺰان ﺟﺬب و اﻧﺘﻘﺎل ﻳﻮن ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ در رﻗﻢ ﻣﺘﺤﻤﻞ، در ﺗﻤﺎم ﺳﻄﻮح ﺗﻨﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ از رﻗﻢ ﺣﺴﺎس ﺑﻮد. ارزﻳﺎﺑﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﺛﺮ ﻏﻠﻈﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ در ﺧﺸﻜﻲ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ در ﻣﺤﻴﻂ ﻫﺎی ﻓﺎﻗﺪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ، رﻗﻢ ﺣﺴﺎس ﺑﺮﺧﻼف رﻗﻢ ﻣﺘﺤﻤﻞ دارای ﻧﺸﺖ ﻳﻮﻧﻲ از رﻳﺸﻪ ﺑﻮد، وﻟﻲ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﻮن ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻴﺰان آن در رﻳﺸﻪ و ﺑﺮگ ﻫﺮ دو رﻗﻢ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺖ و اﻳﻦ اﻓﺰاﻳﺶ در ﻏﻠﻈﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ (2.5 ﻣﻴﻠﻲ ﻣﻮﻻر) ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﻣﺸﻬﻮدﺗﺮ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ در ﺗﻨﻈﻴﻢ اﺳﻤﺰی و رﻓﻊ آﺳﻴﺐ اﻛﺴﺎﻳﺸﻲ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻠﺰا در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ ﻛﻢ و ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻧﻘﺶ ﻣﻮﺛﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻴﺰان ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺳﺎﻗﻪ و رﻳﺸﻪ در رﻗﻢ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ از رﻗﻢ ﺣﺴﺎس ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه واﺑﺴﺘﮕﻲ ﺟﺬب و اﻧﺘﻘﺎل ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ اﺳﺖ.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف ارزﻳﺎﺑﻲ اﺛﺮ ﺳﻄﻮح ﺷﻮری ﺑﺮ ﺻﻔﺎت ﺟﻮاﻧﻪ زﻧﻲ ﺑﺬر و ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻏﺮﺑﺎل ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ ﺑﻪ اﺟﺮا ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ. در آزﻣﺎﻳﺶ اول 20 ﻻﻳﻦ و ﺟﻤﻌﻴﺖ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ در ﭼﻬﺎر ﺳﻄﺢ ﻫﺪاﻳﺖ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ ﺷﺎﻫﺪ (آب ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 3 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ)، 16، 20 و 24 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ از ﻧﻈﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﺻﻔﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﻪ زﻧﻲ ﺷﺎﻣﻞ درﺻﺪ ﺟﻮاﻧﻪ ﻫﺎی ﻃﺒﻴﻌﻲ و ﺟﻮاﻧﻪ ﻫﺎی ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ، ﻃﻮل رﻳﺸﻪ ﭼﻪ و ﺳﺎﻗﻪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﻛﺘﻮرﻳﻞ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﻛﺎﻣﻼ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﻜﺮار، ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﺪﻧﺪ. در آزﻣﺎﻳﺶ دوم ﻳﻚ ﻻﻳﻦ ﺣﺴﺎس و ﻳﻚ ﻻﻳﻦ ﻣﺘﺤﻤﻞ در دو ﻧﻮع ﭘﺮﻟﻴﺖ (رﻳﺰ و درﺷﺖ) در ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ در ﻣﻌﺮض ﻣﺤﻠﻮل ﻏﺬاﻳﻲ ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ 16 و 20 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﻢﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﺪﻧﺪ. در آزﻣﺎﻳﺶ ﺳﻮم ﺟﻮاﻧﻪ زﻧﻲ 19 ﻻﻳﻦ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ در دو ﺷﺮاﻳﻂ ﺷﺎﻫﺪ و ﺷﻮری (16 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ) در ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ و در ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺸﺖ ﻣﺎﺳﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﻛﺘﻮرﻳﻞ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﻛﺎﻣﻼ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺎ ﺳﻪ ﺗﻜﺮار ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﺳﻪ آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺟﻮاﻧﻪ زﻧﻲ ﺑﺬر در ﺷﻮری ﻫﺎی 16 و 20 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ در آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد، ﺷﻮری 16 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ در ﺷﺮاﻳﻂ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان آﺳﺘﺎﻧﻪ 50 درﺻﺪ ﺧﺴﺎرت، ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ اﺛﺮ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﻓﻨﻮﺗﻴﭙﻲ را در ﮔﻴﺎﻫﺎن داﺷﺖ. در ﺑﻴﻦ ﺻﻔﺎت ﮔﻴﺎه ﭼﻪ ای، ﻃﻮل رﻳﺸﻪ ﭼﻪ و ﺗﻌﺪاد ﺟﻮاﻧﻪ ﻫﺎی ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ در ﻏﺮﺑﺎل اوﻟﻴﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ژﻧﺘﻴﻜﻲ، ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﻴﺪﻧﺪ. در ﺑﺴﺘﺮ ﻛﺸﺖ ﻣﺎﺳﻪ ای ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ 16 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ، ﻣﻴﺰان ﺟﻮاﻧﻪ زﻧﻲ ﺑﺬر ﺗﺎ ﺣﺪود 35 درﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ و ﺗﻌﺪاد ﮔﻴﺎﻫﺎن از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ 80 درﺻﺪ رﺳﻴﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺟﻮاﻧﻪ زﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﻮری ﺣﺴﺎس اﺳﺖ، ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺳﺘﻘﺮار ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ وﺟﻮد دارد. در ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﻨﺶ ﺷﻮری 16 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ، ﻣﻴﺰان ﺟﻮاﻧﻪ زﻧﻲ در ﺑﺴﺘﺮ ﭘﺮﻟﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﺎﺳﻪ و در ﭘﺮﻟﻴﺖ درﺷﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﺮﻟﻴﺖ رﻳﺰ ﺑﻮد. در ﺑﻴﻦ ﻣﻮاد ژﻧﺘﻴﻜﻲ ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻻﻳﻦ ﻫﺎی Bp Karaj، 7219 P. 69، 7233 p.29، و هیبرید 7233p 29*MSc2 به عنوان متحمل و لاین های 436 Bigerm 9597 p. 12، OT-428، 8150 p.9، 191 و 7221 به عنوان نیمه متحمل تا حساس برای تحقیقات بعدی مشخص شدند.

اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﻴﻴﻦ آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺧﺴﺎرت ﺷﻮری ﺑﺮ ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﻛﻤﻴﺖ ﻣﺤﺼﻮل دو رﻗﻢ ﺗﺠﺎری ﻛﻠﺰا (ﻃﻼﻳﻪ و اﺳﺘﻘﻼل) در ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﻴﻤﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪه ﻣﺰرﻋﻪ ای در اﺳﺘﺎن ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺑﻪ اﺟﺮا ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ. آزﻣﺎﻳﺶ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﺑﻠﻮک ﻫﺎی ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺼﺎدﻓﻲ در ﻣﺤﻴﻂ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺷﻮری آب آﺑﻴﺎری در ﺷﺶ ﺳﻄﺢ (6، 8، 10، 12، 14 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ) و آب ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺪت دو ﺳﺎل زراﻋﻲ (1377-78) اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺷﻮری ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲ دار ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮداﺷﺖ ارﻗﺎم ﻛﻠﺰا در ﻫﺮ دو ﺳﺎل ﮔﺮدﻳﺪ. در ﻫﺮ دو ﺳﺎل اﮔﺮﭼﻪ رﻗﻢ اﺳﺘﻘﻼل در ﻫﻤﻪ ﺗﻴﻤﺎرﻫﺎ ﺑﻄﻮر ﻣﻌﻨﻲ داری از ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮی ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد، وﻟﻲ درﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد آن در ﺗﻴﻤﺎرﻫﺎی ﺷﻮری ﺑﻴﺶ از رﻗﻢ ﻃﻼﻳﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺗﻴﻤﺎرﻫﺎی ﺷﻮری ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲ دار ﺗﻌﺪاد ﺷﺎﺧﻪ زاﻳﺎ، اﺟﺰای ﻋﻤﻠﻜﺮد، ﻣﺤﺘﻮای ﻧﺴﺒﻲ آب ﺑﺮگ، ﭘﺎﻳﺪاری ﻏﺸﺎء، ﻧﺴﺒﺖ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺪﻳﻢ و اﻓﺰاﻳﺶ معنی دار ﻣﻴﺰان ﻛﻠﺮ و ﺳﺪﻳﻢ ﺑﺮگ ﮔﺮدﻳﺪ. ﺷﻮری ﺑﺮ ﻣﻴﺰان ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﺨﺶ ﻫﻮاﻳﻲ ﮔﻴﺎه اﺛﺮی ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﺿﺪﻳﺘﻲ ﺑﺮای ﺟﺬب ﺳﺪﻳﻢ و ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ در ﻛﻠﺰا وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ، ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺰان ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺴﺒﻲ ارﻗﺎم ﻛﻠﺰا ﺑﻪ ﺷﻮری ﺑﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺪﻳﻢ در ﺑﺮگ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﻲ دار و ﺑﺎ ﻣﻴﺰان ﺳﺪﻳﻢ ﺑﺮگ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﻨﻔﻲ و ﻣﻌﻨﻲ داری را ﻧﺸﺎن داد. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻴﺰان ﻋﻤﻠﻜﺮد ارﻗﺎم ﻛﻠﺰا در دو ﺳﺎل آزﻣﺎﻳﺶ، آﺳﺘﺎﻧﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد در دو رﻗﻢ ﻃﻼﻳﻪ و اﺳﺘﻘﻼل 4.8 دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺷﻴﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ 8.8 و 10.4 درﺻﺪ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه، اﻳﻦ دو رﻗﻢ ﻛﻠﺰا در ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻨﺪی ﻣﺎس و ﻫﻮﻓﻤﺎن در ﮔﺮوه ﮔﻴﺎﻫﺎن ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺷﻮری ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ.

شبکه های توزیع برق به عنوان آخرین زیر سیستم در شبکه های قدرت که وظیفه نهایی سیستم که همان توزیع انرژی به مشترکین را ایفا میکنند، دارای اهمیت بسیار مهمی هستند. از اینرو درنظر گرفتن معیارهای پدافندغیرعامل در مباحث مربوط به مطالعات طراحی و توسعه این شبکه ها امری ضروری است. با توجه به مشکلات شبکه های سنتی توزیع در تامین انرژی پایدار، نیاز به ایدهای جدید در این حوزه به منظور افزایش ضریب امنیت در صنعت برق است. شبکه هوشمند انرژی به عنوان یک طرح جدید میتواند میان فرآیندهای حوزه تولید، انتقال، توزیع و مصرف برق پیوستگی ایجاد کرده و بر اساس اصل مهم پراکندگی پدافند غیرعامل، با فراهم نمودن امکان استفاده از منابع تولید پراکنده و تجدیدپذیر و ذخیره سازی آن تهدیدها را کاهش دهد. در این مقاله مدلی جدید برای برنامه ریزی پویای منابع تولید پراکنده در شبکه های توزیع هوشمند با درنظر گرفتن ملاحظات پدافند غیرعامل به صورت یک مساله بهینه سازی چندهدفه با هدف کمینه سازی مدت زمان خاموشی بارهای شبکه، کمینه سازی هزینه ها و کمینه سازی تلفات ارائه میشود. هدف از حل مساله تعیین بهترین مکان نصب، ظرفیت و زمان نصب این واحدها میباشد. عدم قطعیت موجود در میزان تولید منابع تجدیدپذیر و عدم قطعیت بار مصرفی شبکه در مدل برنامه ریزی با استفاده از روش برنامه ریزی مقید به شانس لحاظ خواهد شد.

اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ و ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی ﻣﺪل ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﺟﺬﺑﻲ ﺳﻨﺘﻲ و ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ زﻣﺎن ﮔﺮا ﺑﺮای ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺑﻬﺎی ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﻣﺤﺼﻮلات و ﺧﺪﻣﺎت در ﺷﺮﻛﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪی و ﺻﻨﻌﺘﻲ ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد ﭘﻠﻴﻤﺮ ﻣﻲ ﭘﺮدازد. ﻓﺮﺿﻴﻪ اﺳﺎﺳﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮی ﻣﺪل ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ زﻣﺎن ﮔﺮا در ﺷﺮﻛﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪی ﻣﺬﻛﻮر، در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺪل ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﺟﺬﺑﻲ ﺳﻨﺘﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺮﺑﻮط ﺗﺮی را اراﺋﻪ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﺮای ﺟﻤﻊ آوری اطلاعات از دو روش ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای و ﻣﻴﺪاﻧﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻳﺎ رد ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ، اطلاعات ﺟﻤﻊ آوری ﺷﺪه در ﻫﺮ دو ﻣﺪل ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺳﭙﺲ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﭘﺮدازش اطلاعات ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﮔﺮدﻳﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺪل ﺟﺬﺑﻲ ﺳﻨﺘﻲ، ﺑﺎ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺳﺮﺑﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﺼﻮلات ﺑﺎ ﺣﺠﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ، ﺑﻬﺎی ﺗﻤﺎم ﺷﺪه اﻳﻦ ﻣﺤﺼﻮلات را ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﮔﺰارش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. اﻣﺎ ﻣﺪل زﻣﺎن ﮔﺮا ﻛﻪ ﻣﺪل ﺳﺎده ﺷﺪه ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻨﺘﻲ اﺳﺖ، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻌﺎدلات و ﻣﺤﺮک ﻫﺎی زﻣﺎﻧﻲ، ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻫﺎی ﺳﺮﺑﺎر ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ و ﻛﻤﺘﺮ از ﺣﺪ را اصلاح و ﺑﻬﺎی ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﻣﺤﺼﻮلات و ﺧﺪﻣﺎت را ﺑﻪ ﻃﺮز ﺻﺤﻴﺤﻲ ﮔﺰارش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻳﻦ ﻣﺪل ﺑﺎ اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻇﺮﻓﻴﺖ بلااﺳﺘﻔﺎده و ﻫﺰﻳﻨﻪ آن، ﻣﺪﻳﺮان را در اﻣﺮ ارزﻳﺎﺑﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد دواﻳﺮ ﺷﺮﻛﺖ ﻳﺎری ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮآورد ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ژﻧﺘﻴﻜﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ و ﺻﻔﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ در ﮔﻨﺪم دوروم از ﺗﻼﻗﻲ دی آﻟﻞ ﻛﺎﻣﻞ ﻫﻔﺖ ژﻧﻮﺗﻴﭗ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ. ﭼﻬﻞ و ﻧﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﺣﺎﺻﻞ، ﺑﺮای ﺻﻔﺎت روز ﺗﺎ ﮔﻠﺪﻫﻲ، ﺗﻌﺪاد ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎی ﺑﺎرور، ارﺗﻔﺎع ﺑﻮﺗﻪ، ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ ، ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺑﻮﺗﻪ، وزن داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ، ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ ﺗﻚ ﺑﻮﺗﻪ و ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺠﺰﻳﻪ وارﻳﺎﻧﺲ ﺣﺎﻛﻲ از وﺟﻮد ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲ دار ﺑﻴﻦ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎ ﺑﺮای ﻛﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎت ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻮد. آزﻣﻮن ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ ﻣﺪل ﺟﻴﻨﻜﺰ - ﻫﻴﻤﻦ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺻﺎدق ﺑﻮدن ﻓﺮﺿﻴﺎت ﻣﺪل ﺑﺮای ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮداﺷﺖ، وزن داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ، ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ و ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ ﺗﻚ ﺑﻮﺗﻪ ﺑﻮد. ﺑﺮای ﺑﻘﻴﻪ ﺻﻔﺎت ﺑﺎ ﺣﺬف ﻳﻚ واﻟﺪ ﻓﺮﺿﻴﺎت ﻣﺪل ﺻﺎدق ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﮔﺮاﻓﻴﻜﻲ، ﺻﻔﺖ روز ﺗﺎ ﮔﻠﺪﻫﻲ ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﻏﺎﻟﺒﻴﺖ ﻧﺎﻗﺺ ژن ﻫﺎ و ﺻﻔﺎت وزن داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ، ارﺗﻔﺎع ﺑﻮﺗﻪ، ﺗﻌﺪاد ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺎرور، ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ، ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺑﻮﺗﻪ، ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ ﺗﻚ ﺑﻮﺗﻪ و ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮداﺷﺖ ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل اﺛﺮات ﻓﻮق ﻏﺎﻟﺒﻴﺖ ژن ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻫﻴﻤﻦ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ در ﻣﻮرد روز ﺗﺎ ﮔﻠﺪﻫﻲ، ﺳﻬﻢ اﻓﺰاﻳﺸﻲ ژﻧﻲ از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد و در ﺑﻘﻴﻪ ﺻﻔﺎت، اﺛﺮﻫﺎی اﻓﺰاﻳﺸﻲ و ﻏﺎﻟﺒﻴﺖ ژﻧﻲ دارای اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﻪ اﺳﺘﺜﻨﺎی ﺗﻌﺪاد ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎی ﺑﺎرور و ارﺗﻔﺎع ﺑﻮﺗﻪ، ﻣﻌﻨﻲ دار ﺑﻮدن ﺷﺎﺧﺺ c (اﺛﺮ ﺗﻼﻗﻲ ﻫﺎی ﻣﻌﻜﻮس) ﺑﺮای ﺳﺎﻳﺮ ﺻﻔﺎت ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﺛﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻣﺎدری در ﻛﻨﺘﺮل ژﻧﺘﻴﻜﻲ اﻳﻦ ﺻﻔﺎت ﺑﻮد. ﻣﻴﺰان وراﺛﺖ ﭘﺬﻳﺮی ﻋﻤﻮﻣﻲ از 0.70 (ارﺗﻔﺎع ﺑﻮﺗﻪ) ﺗﺎ 0.93 ( ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ و وزن داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ (ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺑﻮد. وراﺛﺖ ﭘﺬﻳﺮی ﺧﺼﻮﺻﻲ از 0.31 (ﺗﻌﺪاد ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺎرور) ﺗﺎ 0.70 (روز ﺗﺎ ﮔﻠﺪﻫﻲ) ﺑﺮآورد ﮔﺮدﻳﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ روش ﺑﺎی ﭘﻼت ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ رﻗﻢ Prion-1 دارای ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮی ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺮای ﺻﻔﺎت وزن داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ، ﺗﻌﺪاد ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺎرور، ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ، ﺗﻌﺪاد داﻧﻪ در ﺑﻮﺗﻪ، ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ ﺗﻚ ﺑﻮﺗﻪ و ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮداﺷﺖ و دارای ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮی ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺮای ﺻﻔﺎت ارﺗﻔﺎع ﺑﻮﺗﻪ و روز ﺗﺎ ﮔﻠﺪﻫﻲ ﺑﻮد، ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان از اﻳﻦ واﻟﺪ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی اﺻﻼﺣﻲ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﻴﺪ ارﻗﺎم ﭘﺮﻣﺤﺼﻮل، ﭘﺎﻛﻮﺗﺎه و زودرس ﮔﻨﺪم دوروم اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.